Türkçe dilinde, iki ünlü arka arkaya gelmediği için ünlüyle biten bir sözcüğe ünlüyle başlayan bir ek getirildiğinde, sözcük ile ek arasına bir kaynaştırma ünsüzü girer. Bu ünsüzler genellikle “y, ş, s, n” gibi sesler olur ve dilimizde bu ünsüzler “kaynaştırma ünsüzleri” olarak adlandırılır. Bu kurallar, Türkçe’deki ünlü uyumu kurallarıyla uyumlu bir biçimde çalışır ve hem isimlerde hem de fiillerde farklı durumlarda karşımıza çıkar.
1. “y” Kaynaştırma Ünsüzü:
Türkçenin temel kaynaştırma ünsüzlerinden biri olan “y” sesi, hem isim çekimlerinde hem de fiil çekimlerinde kullanılır. Ayrıca fiilimsi eklerinden önce ve fiillerde kök ve gövdeye gelen yapım ekleri arasında da bu ünsüz bulunur.
a. İsim Çekimlerinde Kullanım:
b. Fiil Çekimlerinde Kullanım:
c. Fiilimsi Eklerinden Önce Kullanım:
d. Fiillerde Kök ve Gövdeye Gelen Yapım Ekleri Arasında Kullanım:
2. “ş” Kaynaştırma Ünsüzü:
Üleştirme sayı sıfatlarında, “ş” kaynaştırma ünsüzü kullanılır ve bu ünlüler önceki sayılara eklenir.
3. “s” Kaynaştırma Ünsüzü:
Üçüncü tekil şahıs iyelik eklerinden önce “s” kaynaştırma ünsüzü gelir ve isim tamlamalarının tamlanan unsurunda yer alır.
4. “n” Kaynaştırma Ünsüzü:
Bu ünsüz, çeşitli şekillerde kullanılır ve tamlamalarda, iyelik eklerinden sonra ve zamirlere gelen eklerde bulunur.
a. Tamlamalarda İyelik Eklerinden Sonra:
b. Tamlayanı Oluşturan İlgi Ekinden Önce:
c. Zamirlere Gelen Eklerden Önce:
Bazen kaynaştırma ünsüzü olduğunu sanabiliriz, ancak bazı sözcüklerde bu ünsüzler bulunmaz. Örnekler:
“Bu, şu, o” gibi zamirlerden sonra ünlü ile başlayan bir ek getirildiğinde, araya “n” kaynaştırma ünsüzü girer. Örnekler:
“N” sesi, cümledeki kullanıma göre değişkenlik gösterebilir. Örneğin:
Bu bilgiler, Türkçe dilindeki ünlü ile ilgili kuralların ve kaynaştırma ünsüzlerinin nasıl kullanıldığını anlamanızı sağlayacaktır.